Pendragon

Jechaliśmy na polowanie. Co dziwniejsze, koń faktycznie mnie słuchał...

-Po co w ogóle to polowanie?- zapytałem zdziwiony.

-Ach młody... Dużo musisz się jeszcze nauczyć...- westchnął.

-Nie nauczę się niczego, skoro nic mi nie chcesz wyjaśnić.- odparłem.

-A co ja jestem, hę?

-Sam chciałeś.- wytknąłem mu.

-Z tobą...- wywrócił oczami.

-No to jak?

-Idziesz na polowanie z no, jak to nazwać...- zamyślił się. Dokończył po dłuższej chwili- To będą twoi zaufani pomocnicy.

-Ale po co?

-Oni będą pilnować porządku tam, gdzie go nie będzie, żebyś ty nie musiał się zajmować każdą błahostką. Nadążasz?

-Tępy nie jestem.

-Nic takiego nie mówiłem.

-I ja mam z nich wybierać najlepszych, czy jak?

-Nie. Ty masz znaleźć dwóch, z którymi będzie ci się najlepiej polowało.

-Yyy... aha. A ilu ich będzie na tym polowaniu? I tak w ogóle na co będziemy polować?

-No z nami będzie nas piętnastka. A co do zwierzyny... sam zobaczysz.

-Nie podoba mi się to.- powiedziałem bez owijania w bawełnę.-Ale jak mus to mus.

Jechaliśmy dość długo aż znaleźliśmy się w dziwnym miejscu. Dotarliśmy do jakiegoś czerwonego lasu. Dosłownie. Wyglądał jak tropiki czy coś w tym stylu ale wszystko było czerwone. Dziwnie czerwone...

-A mogłem wziąć czerwony...- mruknął Lucas.

-Od kiedy lasy są czerwone?- zapytałem patrząc na niego dziwnym wzrokiem.

-Ten las jest bez koloru.

-Jeszcze widzę.

-Nie skończyłem.- wytknął mi, że mu przerwałem- Las zmienia kolory dlatego mówi się, że jest bez barwy.

-Ty to masz...

-Zobaczysz to zrozumiesz. I zobaczysz jak się w nim "fajnie" poluje.- mruknął i ruszył przed siebie.

Od środka las wyglądał jeszcze dziwniej. Wszystko wyglądało jakby było przykryte gigantycznym, czerwonym płótnem, jednak każdy, nawet najmniejszy szczegół mia swój normalny kolor.

-Jak to możliwe?

-Mi się nie pytaj. Tak już było. A teraz uważaj. Zaraz zaczniemy.

-Przecież...- nie zdążyłem dokończyć bo przede mną stanęło dwóch mężczyzn.

-A więc to są Alderente- wskazał na pierwszego- i Minito.

Zdziwił mnie nieco ich wygląd ale to ich sprawa co nosili.

-No to zaczynamy skoro są wszyscy.- powiedział Lucas całkowicie mącąc mi w głowie.

"Wszyscy? Przecież było ich tylko dwóch." powiedziałem mentalnie, żeby nikt ani nic nas nie podsłuchało.

-Bo ty myślisz nie o tym co trzeba.- wytknął mi normalnie, z uśmiechem na ustach.

Polowanie się zaczęło ale nadal nie wiedziałem na co mieliśmy polować.